Д
| Літара кірыліцы Д | |
| Дд | |
| Выява | |
.png)  Літара «Д» у клясычным напісаньні й з доўгімі «лапкамі» Літара «Д» у клясычным і баўгарскім напісаньні | |
| ◄ Б В Г Ґ Д Ђ Ѓ Е Ё ► | |
| Беларускі альфабэт: | |
|---|---|
| ◄ Б В Г Ґ Д Дж Дз Е Ё ► | |
| У лацінцы | D · d |
| Зьвесткі | |
| Тып | асноўная кірыліца, альфабэтны; |
| Гук | [d], [t] |
| Кадаваньне | |
| Назва ў Юнікодзе | cyrillic capital letter de cyrillic small letter de |
| Юнікод | Д: U+0414 д: U+0434 |
| HTML | Д: Д, Д
|
| UTF-16 | Д: 0x414 д: 0x434 |
| URL-код | Д: %D0%94 д: %D0%B4 |
| усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога | |
Д, д (дэ; курсіў: Д д) — пятая літара беларускага альфабэту. Мае кірылічнае паходжаньне на аснове грэцкага пісьма. Мела лічбавае значэньне «чатыры». У сучаснай беларускай мове абазначае шумны звонкі выбухны пярэднеязычны зычны гук «д» («дарога, дуброва»), а перад глухімі зычнымі й на канцы словаў — парны да яго звонкасьці й глухасьці гук «т» («кладка» — «клатка», «сад» — «сат»).
Лічбавае значэньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Д мае значэньне лічбы — 4.
| Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |