В
| Літара кірыліцы В | |
| Вв | |
| Выява | |
 | |
| ◄ Я А Ә Б В Г Ґ Д Ђ ► | |
| Беларускі альфабэт: | |
|---|---|
| ◄ Ю Я А Б В Г Ґ Д Дж ► | |
| У лацінцы | V · v |
| Зьвесткі | |
| Тып | асноўная кірыліца, альфабэтны; |
| Гук | [v], [f], [u̯], [β], [ʋ], [w] |
| Кадаваньне | |
| Назва ў Юнікодзе | cyrillic capital letter ve cyrillic small letter ve |
| Юнікод | В: U+0412 в: U+0432 |
| HTML | В: В, В
|
| UTF-16 | В: 0x412 в: 0x432 |
| URL-код | В: %D0%92 в: %D0%B2 |
| усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога | |
В, в (вэ; курсіў: В в) — трэцяя літара ўсіх альфабэтаў на кірылічнай аснове. Паходзіць з кірыліцкай В («вѣдѣ»). Славянскае й грэцкае В вымаўляюцца па-рознаму. У сучаснай беларускай мове абазначае звонкія губна-зубныя гукі («в») і («в’»), а таксама на канцы словаў пераходзіць ва «ў» («траўка», «любоў»). Ужываецца ў пісьмовых скаротах — ВНУ. Пры клясіфікацыі мае значэньне «трэці» (група «в»).
Характарыстыка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
| В / в, кап.: в лац.: V / v · бел. араб.: وْ | |
|---|---|
| Назва | па-беларуску: вэ |
| Пазыцыя | 3 (у беларускім альфабэце) |
| Гук | зычны[1] |
| МФА | [v][2] |
| Прыклад | Вікіпэдыя |
Лічбавае значэньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах В мае значэньне лічбы — 2. Сёньня пры клясыфікацыі мае значэньне «трэці» (група «в»), пры лічбавай нумарацыі — дадатковае значэньне для разьмежаваньня прадметаў пад адным нумарам (шыфр № 2 в).
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Б. Тарашкевіч. Беларуская граматыка для школ. Вільня: Беларуская друкарня ім. Фр. Скарыны, 1929. — Выданне пятае, пераробленае і пашыранае. — Мн.: «Народная асвета», 1991 [факсімільн.].
- ^ Канвэртар МФА. // В. Baltoslav.eu. Праверана 10 сьнежня 2023 г.
| Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |