Даўмен
| Даўмен лац. Daŭmien | |
| Dauman | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Davo + Mann Davo + Menno |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Даўман, Даўмін |
| Зьвязаныя імёны | Міндоўг |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Даўмен» | |
Даўме́н, Даўма́н, Даўмі́н — мужчынскае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Даўга або Дава (Daugo, Davo), Ман (Mann) і Міна або Мена (Minno, Menno) — імёны германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -даў(г)- (імёны ліцьвінаў Даўгерд, Даўгер, Даўят; германскія імёны Daugaard, Dauharjis, Dowyatt) паходзіць ад гоцкага daug 'годна', бургундзкага daugjis 'здольны, годны'[2][3], аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[4], германскага man 'чалавек'[5], а аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Асьміна, Гальмін; германскія імёны Miniatus, Osminna, Galmin) — ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'[6], minthi 'памяць'[7]. Такім парадкам, імя Даўмен (Даўмін) азначае «здольны мысьленьнем» (тое ж, што і імя Міндаў)[8].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Dauman[9].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Даўмановіч (Dowmanowicz)[10].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Добко Далминович (1537—1538 гады)[11]; з Довманъ (1567 год)[12]; люди тяглые того имен’я… Довмин Богдановичъ (20 красавіка 1598 году)[13]; Далминович (XVI ст.)[14]; po… Dowmenie Federkowiczu (26 сакавіка 1658 году)[15].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Даўмен Федзярковіч — пінскі мешчанін, які ўпамінаецца ў 1658 годзе
На гістарычнай Упіччыне існуе вёска Даўмяны.
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 406, 1090, 1125.
- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 112.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 24.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 31.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 96.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 347.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 620.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 491.
- ^ Sinkevičiūtė D. Dėl lietuvių dvikamienių asmenvardžių kamieno «dal-» atsiradimo // Baltistica. T. 45, Nr. 2 (2010). P. 326.
- ^ Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 116.