Супрасьлеўскі летапіс

Ня варта блытаць з Супрасьлеўскім кодэксам.

Су́прасьлеўскі ле́тапіс — помнік беларуска-літоўскага летапісаньня XV стагодзьдзя, самы поўны сьпіс 2-й рэдакцыі Беларуска-літоўскага летапісу 1446 году^[1].

Адкрыцьцё й даследаваньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Захаваўся ў рукапісе 1519 году. Сам рукапіс быў выяўлены М.К. Баброўскім у пачатку XIX ст. ў бібліятэцы Супрасьлеўскага Дабравешчанскага манастыра (адсюль назва, глядзіце таксама Супрасьлеўскі рукапіс).

Упершыню летапіс быў апублікаваны І. М. Даніловічам у 1823—24 гг. у часопісе «Дзёньніку Віленскім» лацінскім шрыфтам^[1]. У 1905 годзе рукапіс апісаў таксама А. А. Шахматаў^[2]. Цалкам на кірыліцы летапіс быў выдадзены ў 1907 годзе ў 17 томе Поўнага збору рускіх летапісаў, перавыдадзены ў 35 томе з прадмоваю Мікалая Ўлашчыка^[3]. Зьберагаецца ў Архіве Санкт-Пецярбускае філіі Інстытута расейскай гісторыі Расейскай АН.

Складаецца зь дзьвюх асноўных частак^[1]:

1-я — «Избрание летописания», куды ўваходзяць скарочаны старажытнарускі летапіс (ахоплівае гісторыю Русі за 854—1427), Смаленская хроніка, «Пахвала Вітаўту» і смаленскія пагадовыя запісы за 1432—46 гг.;
2-я — «Летапісец вялікіх князёў літоўскіх» з «Аповесьцю пра Падольле». Тэкст «Летапісца…» няпоўны, з пропускамі.

У канцы рукапісу перапісьнік пакінуў запіс^[2]:

	«Как заець рад избегал тенета, так же всяки мистр радуется, свое делцо искончав. Исписан сии летописець в лето 7028, луна 17, индикта 9, октября 6, на паметь святого апостола Фомы замышлениемь благоверного и христолюбивого князя Симиона Ивановича Одинцевича его милости на здорове и на щастье и на жизнь вечную, на отпущение грехов. Боже милостивы, их милости даи его милости княгини Екатирине, их милости чадомь. Рукоделъе многогрешного раба божиего Григория Ивановича, богу в честь и во славу во векы. Аминь»

і ніжэй пасьля віньеткі: «Преставлъшего помени, господи, ерея Ивана».

^ ^а ^б ^в Чамярыцкі, 2005
^ ^а ^б Улащик Н. Н. Предисловие // Полное собрание русских летописей. — Т. 35. — М., 1980. — С. 6.
^ Шахматов А. А. О Супрасльском списке Западнорусской летописи // Летопись занятий Археографической комиссии. — Вып. 13. — СПб., 1901. — С. 4-5.

Чамярыцкі В. Супрасльскі летапіс // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0 — С. 645.
Улащик Н. Н. Открытие и публикации Супрасльской летописи // Летописи и хроники. 1976 г. — М.: Наука, 1976. — С. 203—213.
Улащик Н. Н. Предисловие // Полное собрание русских летописей. — Т. 35. — М., 1980. — С. 6.