Данілаўцы

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Данілаўцы
трансьліт. Danilaŭcy
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гарадзенская
Раён: Ваўкавыскі
Сельсавет: Роскі
Насельніцтва: 136 чал. (2009)[1]
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1512
Паштовы індэкс: 231913
Нумарны знак: 4
Геаграфічныя каардынаты: 53°19′47″ пн. ш. 24°25′27″ у. д. / 53.32972° пн. ш. 24.42417° у. д. / 53.32972; 24.42417Каардынаты: 53°19′47″ пн. ш. 24°25′27″ у. д. / 53.32972° пн. ш. 24.42417° у. д. / 53.32972; 24.42417
Данілаўцы на мапе Беларусі ±
Данілаўцы
Данілаўцы
Данілаўцы
Данілаўцы
Данілаўцы
Данілаўцы

Дані́лаўцы[2] — вёска ў Ваўкавыскім раёне Гарадзенскай вобласьці. Уваходзіць у склад Роскага сельсавету.

У вёсцы знаходзіцца прыпыначны пункт Данілаўцы на чыгуначнай лініі Масты-Ваўкавыск-Цэнтральны.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вядомая з XVIII стагодзьдзя. У 1737 годзе ў складзе Воўпаўскага староства, мела 42 валокі. У 1796 годзе фальварак і вёска ў складзе Воўпаўскага староства, належала графу Плятэру. У 1836 годзе дзяржаўная вёска, 20 двароў, 277 жыхароў.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 2004 год — 97 двароў, 190 жыхароў
  • 2009 год — 136 чалавек[1]

Інфармацыя для турыстаў[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Селішча, раньняе Сярэднявечча (XI—XII ст.). На захад ад вёскі, на беразе р.Рось. Плошча 1,2 га. Абсьледавалі ў 1958 годзе Фрыда Гурэвіч, у 1973 годзе Яраслаў Зьвяруга. Знойдзены фрагмэнты ганчарнай керамікі, жалезныя тыглі. Матэрыялы абсьледаваньня селішча знаходзяцца ў Інстытуце гісторыі НАН Беларусі.
  • Курганны могільнік, раньняе Сярэднявечча (XI—XIII ст.). За 0,7 км на паўднёвы ўсход ад в. Данілаўцы. Адкрыла і дасьледавала ў 1958 годзе Фрыда Гурэвіч, абсьледаваў у 1973 г. Яраслаў Зьвяруга. Тры курганы, вышыня 0,6 м, дыямэтры да 12 м.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б Колькасьць насельніцтва Беларусі на кастрычнік 2009 году (рас.)
  2. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 124