Эдуард Гарачы

Эдуард Гарачы
	Эдуард Гарачы
	Эдуард Мікалаевіч Гарачы
Дата нараджэньня	19 кастрычніка 1936 (87 гадоў)
Месца нараджэньня	Менск
Грамадзянства	Беларусь
Месца вучобы	Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1958);
Занятак	актор
Месца працы	Беларускі рэспубліканскі тэатар юнага гледача; Магілёўскі абласны драматычны тэатар; Палац культуры Мінскага трактарнага завода[d]; Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатар імя Максіма Горкага;
Гады дзейнасьці	1958 — дасюль
Узнагароды
IMDb	ID nm0329739

Эдуард Мікалаевіч Гарачы (нар. 19 кастрычніка 1936, Менск^[1]) — савецкі і беларускі актор тэатру і кіно. Заслужаны артыст Беларусі (1995).

З 1941 да 1945 з маці ў бежанстве ў Яраслаўлі. У траўні 1945 вярнуўся на радзіму. У 1954 скончыў 26-ю чыгуначную СШ у Менску.

У 1958 годзе скончыў Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут. Працаваў у Беларускім рэспубліканскім тэатры юнага гледача.

Арыштаваны 25 студзеня 1962 у будынку тэатра. Паводле дадзеных сьледзтва, з 1957 чытаў і распаўсюджваў сярод сяброў атрыманыя з Масквы рукапісныя зборнікі і анекдоты: пародыю на гімн СССР, прозу Ўліціна («Табу», «Анты-Асаркан»). Асуджаны 6 чэрвеня 1962 за «антысавецкую агітацыю» да 2 гадоў папраўча-працоўных лягераў. У судзе заявіў, «што быў незадаволены савецкай уладай, меркаваў, што сацыялізм будуецца на прыгнёце асобы, што савецкая прамысловасьць пабудавана на прыгнёце сялян»^[2].

Этапаваны ў Дубраўны (былы Цемнікаўскі) канцлягер Мардоўскай АССР (ст. Поцьма), у лягерны пункт Яваш (п/с 385—7). Вызвалены 25 студзеня 1964^[1]. Вярнуўся на радзіму. Рэабілітаваны пленумам Вярхоўнага суда Беларусі 9 сьнежня 1983.

З красавіка 1964 да жніўня 1965 працаваў у Магілёўскім абласным драматычным тэатры. З восені 1965 пэдагог Народнага тэатра палаца культуры Менскага трактарнага завода. З 1966 году працуе ў нацыянальным акадэмічным драматычным тэатры ім. М. Горкага. У 1995 прысвоена званьне Заслужанага артыста Беларусі.