Царква Ўшэсьця Гасподняга (Петрыкаў)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Помнік сакральная архітэктуры
Царква Ўшэсьця Гасподняга
Царква Ўшэсьця Гасподняга (да надбудовы купалоў-цыбулінаў)
Царква Ўшэсьця Гасподняга (да надбудовы купалоў-цыбулінаў)
Краіна Беларусь
Места Петрыкаў
Каардынаты 52°07′25.52″ пн. ш. 28°29′34.45″ у. д. / 52.1237556° пн. ш. 28.4929028° у. д. / 52.1237556; 28.4929028Каардынаты: 52°07′25.52″ пн. ш. 28°29′34.45″ у. д. / 52.1237556° пн. ш. 28.4929028° у. д. / 52.1237556; 28.4929028
Канфэсія Беларускі экзахат
Эпархія Тураўская япархія 
Царква Ўшэсьця Гасподняга на мапе Беларусі
Царква Ўшэсьця Гасподняга
Царква Ўшэсьця Гасподняга
Царква Ўшэсьця Гасподняга

Царква Ўшэсьця Гасподняга — помнік архітэктуры канца XIX стагодзьдзя ў Петрыкаве. Знаходзіцца ў цэнтры места[a]. Дзее. Твор архітэктуры «цаглянага» стылю.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Царква, 1932 г.

Ушэсьценскую мураваную царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы) у Петрыкаве збудавалі ў 1890 годзе.

У 1930-я гады савецкія ўлады зачынілі царкву. У 1990-я гады будынак аднавілі не ў аўтэнтычным выглядзе (атынкавалі і надбудавалі купалы-цыбуліны).

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Помнік архітэктуры «цаглянага» стылю. Рэдкі прыклад тагачаснай праваслаўнай архітэктуры на этнічнай тэрыторыі беларусаў (у юрысдыкцыі Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі) без выкарыстаньня стылістыкі Маскоўскай дзяржавы. Мае 4-часткавую структуру: прытвор-званіца, кароткая трапезная, папярочны аб’ём малітоўнай залі, 5-гранная апсыда. У сылюэце пануюць 2 дамінанты: 4-гранная купальная званіца і магутны васьмігранны сьветлавы барабан, накрыты самкнутым сфэрычным купалам. Уваход вылучаецца нізкім прастакутным прытворам пад 2-схільным пакрыцьцём. Фасады праразаюцца аркавымі аконнымі праёмамі і круглымі люкарнамі, атынкаваныя ліштвы якіх раней графічна вылучаліся на чырвонацагляным фоне фасадаў[1].

Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Камунальная

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.— 653 с.: іл. ISBN 978-985-11-0389-4.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]