Сыцін
| Сыцін | |
| Першыя згадкі: | XX ст. |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Гомельская |
| Раён: | Жлобінскі |
| Сельсавет: | Шчадрынскі |
| Насельніцтва: | 12 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 2334 |
| Нумарны знак: | 3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 52°52′0″ пн. ш. 29°34′52″ у. д. / 52.86667° пн. ш. 29.58111° у. д.Каардынаты: 52°52′0″ пн. ш. 29°34′52″ у. д. / 52.86667° пн. ш. 29.58111° у. д. |
Сыцін на мапе Беларусі ±   Сыцін | |
Сы́цін[1] — вёска ў Беларусі. Уваходзіць у склад Шчадрынскага сельсавету Жлобінскага раёну Гомельскай вобласьці. Насельніцтва 12 чал. (2010). Знаходзіцца за 36 км на захад ад места Жлобін, за 19 км ад чыгуначнай станцыі Чырвоны Бераг (лінія Бабруйск — Жлобін), за 130 км ад Гомелю.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Заснаваная ў пачатку XX стагодзьдзя перасяленцамі з суседніх вёсак. У 1931 годзе жыхары ўступілі ў калгас. У часе Вялікай Айчыннай вайны 4 жыхары загінулі на фронце. Паводле перапісу 1959 году ў складзе калгасу імя В. І. Леніна (цэнтар — вёска Дворышча).
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- XX стагодзьдзе: 1959 — 154 жыхары (паводле перапісу); 1999 — 21 жыхар
- XXI стагодзьдзе: 2004 — 11 гаспадарак, 14 жыхароў[2]; 2010 — 12 жыхароў
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4. (pdf)
- ^ Гарады і вёскі Беларусі. Энцыкл. Т. 1. Кн. 1. — Менск, 2004.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С.В. Марцэлеў; рэдкал.: Г.П. Пашкоў (гал. рэд.) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2004. — 632 с.: іл. ISBN 985-11-0303-9.