Касьцёл Сьвятога Яна Эвангеліста і калегіюм піяраў (Любяшоў)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Сьвятога Яна Эвангеліста і калегіюм піяраў
| |
Касьцёл Сьвятога Яна Эвангеліста, абмеры
| |
Краіна | Украіна |
Места | Любяшоў |
Каардынаты | 51°45′49.90″ пн. ш. 25°30′41.40″ у. д. / 51.7638611° пн. ш. 25.5115° у. д.Каардынаты: 51°45′49.90″ пн. ш. 25°30′41.40″ у. д. / 51.7638611° пн. ш. 25.5115° у. д. |
Касьцёл Сьвятога Яна Эвангеліста і калегіюм піяраў | |
Касьцёл Сьвятога Яна Эвангеліста і калегіюм піяраў на Вікісховішчы |
Касьцёл Сьвятога Яна Эвангеліста і калегіюм піяраў — помнік архітэктуры XVIII ст. у Любяшове. Знаходзіцца ў цэнтры мястэчка, на Рынку[a]. Твор архітэктуры барока.
Комплекс складаўся з касьцёла і калегіюму. 17 ліпеня 1969 году савецкія ўлады зьнішчылі касьцёл.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У 1686 годзе маршалак вялікі граф Ян Караль Дольскі заснаваў у Любяшове калегіюм піяраў. Будаваньне першага драўлянага касьцёла пачалося 10 красавіка 1689 году.
У 1745—1762 гадох вялося будаваньне мураванага касьцёла.
Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Любяшоў апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл і калегіюм працягвалі дзейнічаць. Аднак па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) у 1834 годзе расейскія ўлады гвалтоўна ліквідавалі калегіюм[1].
За часамі Першай сусьветнай вайны будынкі значна пацярпелі.
Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У міжваеннай Польскай Рэспубліцы праводзілася рэстаўрацыя помніка архітэктуры.
17 ліпеня 1969 году савецкія ўлады зьнішчылі касьцёл.
Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Касьцёл — помнік архітэктуры барока. Гэта была 2-вежавая базыліка, з бакоў дзьве капліцы. Кожны з чатырох франтонаў завяршаўся вялікім жалезным крыжам.
Перад касьцёлам знаходзіліся дзьве калёны, на якіх стаялі каменныя фігуры Маці Божай і Язэпа (Абручніка). Побач знаходзілася драўляная званіца.
Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Гістарычная графіка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
-
1873 г.
-
W. Partke, люты 1916 г.
-
W. Partke, 1916 г.
-
1938 г.
Гістарычныя здымкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
-
1910—1914 гг.
-
1910—1914 гг.
-
1910—1914 гг.
-
1910—1914 гг.
-
1910—1914 гг.
-
1910—1914 гг.
-
1910—1914 гг.
-
1910—1914 гг.
-
1910—1914 гг.
-
1910—1914 гг.
-
1910—1914 гг.
-
1910—1914 гг.
-
1910—1914 гг.
-
І. Сербаў, 1912 г.
-
І. Сербаў, 1912 г.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1917 г.
-
1917 г.
-
1917 г.
-
1917 г.
-
1917—1918 гг.
-
Ю. Зялінскі, 1921 г.
-
С. Бохніг, 1929 г.
-
С. Бохніг, 1929 г.
-
С. Бохніг, 1929 г.
-
С. Бохніг, 1929 г.
-
С. Бохніг, 1929 г.
-
С. Бохніг, 1929 г.
-
С. Бохніг, 1929 г.
-
С. Бохніг, 1929 г.
-
С. Бохніг, 1929 г.
-
С. Бохніг, 1929 г.
-
С. Бохніг, 1929 г.
-
С. Бохніг, 1929 г.
-
да 1939 г.
-
да 1939 г.
-
1937 г.
Сучасныя здымкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
-
Агульны выгляд
-
Дворык
-
Уваход
-
Фрагмэнт
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Незалежнасьці, 54.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Самусік А. Любяшоўскі піярскі калегіум // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 231.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0