Зянон Казімер Віславух

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Зянон Казімер Віславух
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 1727[1][2]
Памёр 31 сьнежня 1805(1805-12-31)[3]
Пахаваны
Род Віславухі[d]
Бацькі Антоні Людвік Віславух[d]
Яана з Косцяў Збірагоўскіх[d]
Дзеці Віктар Віславух
Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Віславух.

Зяно́н Казі́мер Віславу́х (па-польску: Zenon Kazimierz Wysłouch 1727, Зенавіль — 1805) — падкаморы берасьцейскі, пасол на Чатырохгадовы сойм[4], земляўласьнік пружанскі[5].

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся ў родавым маёнтку Зенавіль, быў першым сынам Антонія Станіслава і Яаны з Косьця-Зьбірахоўскіх. Навучаўся ў езуіцкім і піярскім калегіюме, пасьля ў Калегіюм Набіліюм(d) у Варшаве[6].

У 1750 року вярнуўся ў Берасьцейскае ваяводзтва, дзе стаў сакратаром малой пячаткі. У 1758 стаў мечнікам ваяводзкім, дэпутатам Галоўнага трыбуналу і пісарам Скарбавага трыбуналу ў Менску. Як пасол Берасьцейскага ваяводзтва на канвакацыйным сойме 1764 року[7] увайшоў у склад Скарбавай камісіі Вялікага Княства Літоўскага[8]. Быў электарам Станіслава Аўгуста Панятоўскага[9]. У 1781 року стаў падкаморым Берасьцейскага ваяводзтва.

У 1790—1792 рокаў быў паслом на Чатырохгадовы сойм ад Берасьцейскага ваяводзтва[10] і суаўтарам Канстытуцыі 3 траўня.

У 1766 року ажаніўся з Ганаратай Ажэшкай і атрымаў у пасаг маёнтак Пярковічы. Замест зруйнаванага драўлянага двара XVI стагодзьдзя паставіў мураваны маёнтак(d), аточаны паркам. Таксама зафундаваў пабудову ў Пярковічах уніяцкай царквы, дзе пазьней і быў пахаваны.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Zenon Kazimierz Wysłouch // NUKAT — 2002.
  2. ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. VIII, Ziemia brzeska i województwo brzeskie XIV‒XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: 2020. — С. 117. — ISBN 978-83-65880-89-5
  3. ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. VIII, Ziemia brzeska i województwo brzeskie XIV‒XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: 2020. — С. 141. — ISBN 978-83-65880-89-5
  4. ^ Bartoszewicz, Konstytucja 3go Maja, Warszawa 1989.
  5. ^ Zenon Kazimierz Wysłouch h. Odyniec
  6. ^ Wysłouch, Zenon Wysłouch podkomorzy brzeski 1727—1805, Warszawa 1927.
  7. ^ Antoni Sozański, Imienne spisy osób duchownych, świeckich i wojskowych, które w pierwszych ośmiu latach panowania króla Stanisława Poniatowskiego od 1764—1772 r. w rządzie lub przy administracyi Rzeczypospolitéj udział brały […]. Cz. 1, Tablice i rejestr, Kraków 1866, s. 35.
  8. ^ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 75.
  9. ^ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 105.
  10. ^ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok … 1792. …, Warszawa 1791, s. 331.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Wysłouchowa, Echa Polesia (introduction), Polska Fundacja Kulturalna, Londyn 1979.
  • Jonca, Seweryn Wysłouch, in: Uczeni wrocławscy (1945—1979) (red. Jan Trzynadlowski), Ossolineum, Wrocław, 1980.
  • Bartoszewicz, Konstytucja 3go Maja, Warszawa 1989.
  • Wysłouch, Zenon Wysłouch podkomorzy brzeski 1727—1805, Warszawa 1927.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Зянон_Казімер_Віславух&oldid=2450363»