Вільгейда
| Вільгейда лац. Vilhiejda | |
| Williheid | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Willo + Heido |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вілейт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вільгейда» | |
Вільгейда — жаночае імя. Мужчынскае імя — Вілейт.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Вілігейд, Вілігейт або Вілгайда, пазьней Вілет (Williheid, Williheit, Wilhaidis, Willet[1]) — імя германскага паходжаньня[2][3]. Іменная аснова -віл- (імёны ліцьвінаў Вільбут, Вільгерд, Мунтвіл; германскія імёны Willebut, Vilgard, Muntwil) паходзіць ад гоцкага wilja 'воля'[4], а аснова -гейд- (-гайд-, -гейт-) (імёны ліцьвінаў Гайдэла, Гейдмант, Эйдрыг; германскія імёны Heidilo, Heidmund, Heitrig) — ад гоцкага haidus 'від, вобраз'[3] або haithi 'поле'[5]. Такім парадкам, імя Вільгейда азначае «вобраз волі»[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: duxit uxorem Wilheydam (Хроніка Рыбніцкага кляштару(de))[6]; Пашко Вилеитовичъ (1528 год)[7]; Wilheida Catharine (1828 год)[8]; parafii hoduciskiej… Wilejty, wioska (1784 год)[9].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Вільгейда (Wilheida[10]; у каталіцтве Кацярына) — дачка вялікага князя літоўскага Альгерда, з 1388 году жонка будучага мэкленбурска-штаргардзкага герцага Ёгана II[11]
- Пашка Вілейтавіч — жалудоцкі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 124.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1599.
- ^ а б в Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 20.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 121.
- ^ Die Chroniken des Klosters Ribnitz. — Schwerin, 1909. S. 39.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 94.
- ^ Mecklenburg-Schwerinsches Staatshandbuch. — Schwerin, 1828. S. 3.
- ^ Jodczyk K. Opisy parafii diecezji wileńskiej z 1784 roku. T. 1: Dekanat Brasław. — Białystok, 2009. S. 79, 82.
- ^ Rowell S. C. Lithuania Ascending: A Pagan Empire within East-Central Europe, 1295—1345. — Cambridge, 1994. P. 14.
- ^ Ліцкевіч А. Комплекс звестак «Летапісца вялікіх князёў літоўскіх» пра нобіля Вайдылу: да праблемы верагоднасці і кантэксту // Studia Historica Europae Orientalis. Вып. 6, 2013. С. 145.