Аляксандар Хадкевіч (ваявода наваградзкі)

Аляксандар Хадкевіч
	Аляксандар Хадкевіч
	; Герб «Касьцеша»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1475; Наваградак, Вялікае Княства Літоўскае;
Памёр	28 траўня 1549
Пахаваны	Супрасьлеўскі манастыр;
Род	Хадкевічы
Бацькі	Іван Хадкевіч; Яўнута Соф’я зь Бельскіх
Жонка	Васіліса з Галоўчынскіх
Дзеці	Іван, Геранім, Рыгор, Соф’я, Юры, Аляксандра

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Аляксандар Хадкевіч.

Алякса́ндар Хадке́віч (1457, Наваградак або Баранавічы — 28 траўня 1549) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, мэцэнат. Маршалак дворны літоўскі (упамінаецца толькі ў 1508 годзе, магчыма, памылкова), маршалак гаспадарскі (з 1506), ваявода наваградзкі (з 1544).

Меў вялізныя зямельныя ўладаньні ў паўночна-ўсходняй частцы краіны з цэнтрам у Гарадку. Быў старостам пуньскім (1506), берасьцейскім (1529) і кнышынскім (1530), а таксама дзяржаўцам астрынскім^[3].

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

З магнацкага роду Хадкевічаў гербу «Касьцеша», сын Івана, ваяводы кіеўскага, і Яўнуты (Агнешкі) Соф’і Бельскай. Праз сваю маці быў другім кузэнам братоў Ягелонаў: вялікага князя Аляксандра, караля польскага Ян Альбрэхта і вялікага князя Жыгімонта Старога. Меў сясьцёр Аграфену і Якумілу.

У 1498 годзе з смаленскім япіскапам Язэпам Солтанам заснаваў праваслаўны манастыр у Гарадку, але ў 1502 годзе манахі зьехалі ў Сухі Груд. На гэтым месцы ў 1510—1511 гадох збудаваў Супрасьлеўскі манастыр. Канстантынопальскі патрыярх Ерамія II Транас выдаў адмысловы эдыкт з дазволам на ягонае заснаваньне. Першай у сутарэньнях манастыра спачыла маці фундатара.

У 1506 годзе стаў маршалкам гаспадарскім. Пад 1508 годам упамінаецца, магчыма памылкова, як маршалак дворны літоўскі. У 1509 годзе, па здушэньні мецяжу Глінскіх, зьвінавачаны ў падтрымцы выступленьня і кінуты ў вязьніцу, зь якой выйшаў у 1511 годзе з аднаўленьнем усіх правоў і пасадаў. У 1544 годзе атрымаў урад ваяводы наваградзкага.

11 траўня 1513 году ажаніўся з князёўнай Васілісай (пам. 11 траўня 1552), дачкой князя Яраслава Галоўчынскага (1520—1567). У шлюбе нарадзіліся дзеці (у тым ліку тры сыны, якія запачаткавалі тры галіны роду):

Іван
Геранім (каля 1500—1561), кашталян віленскі
Рыгор (каля 1513—1572), кашталян віленскі і гетман вялікі літоўскі
Соф’я (1517—1593), 1-ы муж падчашы вялікі літоўскі Станіслаў Кезгайла, 2-гі муж канюшы надворны літоўскі і каронны Геранім Карыцкі
Юры (1524—1569), кашталян троцкі
Аляксандра (пам. каля 1583), жонка ваяводы наваградзкага Паўла Сапегі (пам. 1579)

Спачыў разам з жонкай у Супрасьлеўскім манастыры.