Ꝣ
| Літара лацінкі вэстгоцкая Z | |
| Ꝣꝣ | |
| Выява | |
 | |
| ◄ Ꝛ Ꝝ Ꝟ Ꝡ Ꝣ Ꝥ Ꝩ Ꝫ Ꝭ ► | |
| Зьвесткі | |
|---|---|
| Тып | архаічная літара |
| Гук | [ts] |
| Кадаваньне | |
| Назва ў Юнікодзе | latin capital letter visigothic z latin small letter visigothic z |
| Юнікод | Ꝣ: U+A762 ꝣ: U+A763 |
| HTML | Ꝣ: Ꝣ, Ꝣ
|
| UTF-16 | Ꝣ: 0xA762 ꝣ: 0xA763 |
| URL-код | Ꝣ: %EA%9D%A2 ꝣ: %EA%9D%A3 |
| усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога | |
Ꝣ, ꝣ (вэстго́цкая Z; курсіў: Ꝣ ꝣ) — літара пашыранай лацінкі. Літара выкарыстоўвалася ў некаторых каралінгскіх рукапісах.
Гук[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вэстгоцкая Ꝣ выкарыстоўвалася разам з каралінгскай «z». Яна стала выкарыстоўвацца ў асноўным для абазначэньня глухога альвэалярнага афрыката [ts], тады як «z» выкарыстоўвалася ў асноўным для звонкага альвэалярнага афрыката [dz] у старапартугальскай, старажытна-леонскай і старакастыльскай мовах[1].
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Форма літары паходзіць ад z-вобразнай формы вэстгоцкага пісьма, дзе верхняя рыска ўзыходзіць уверх, выгінаючыся, і выкарыстоўваецца радзей, чым «z», дзе верхняя рыса выгінаецца на левым канцы[1]. У некалькіх рукапісах вэстгоцкае напісаньне зьмяшанае з гатычным напісаньнем.
Ꝣ выкарыстоўвалася як літара, адрозная ад літары «z», у рукапісах на старажытнапартугальскай, старажытна-леонскай і старакастыльскай мовах.
Пісцы, якія не падазравалі пра паходжаньне літары, інтэрпрэтавалі гэтую рысу як тое, што асноўная частка Ꝣ памяншае ніжнюю частку «z», у канчатковым выніку даючы літару «Ç»[1][2].
Сэдзіль[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Хоць у сучасным аналізе «хвост» «¸» вядомы як сэдзіль, «маленькая z», на самай справе гэты дыякрытык па паходжанні ўяўляе сабой «z»[1].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б в г Michael Everson (director), Peter Baker, António Emiliano, Florian Grammel, Odd Einar Haugen, Diana Luft, Susana Pedro, Gerd Schumacher and Andreas Stötzner Proposal to add medievalist characters to the UCS. ISO / IEC JTC1 / SC2 / WG2 Working Group Document № 3027. — 2006. (анг.)
- ^ Henri, Gavel Essai sur l’évolution de la pronunciation du Castilian depuis le XIV siècle, d’après les théories des grammairiens et quelques autres sources. — Paris: 1920. (фр.)