Усходнегерманскія мовы

Усходнегерманскія мовы — адна з трох падгрупаў германскай галіны індаэўрапейскай сямʼі моваў. Складаецца зь мёртвых моваў: бургундзкай, вандальскай, гепідзкай, герульскай і найбольш старавечнай — гоцкай мовы^[1].

Найстаравечнейшым з тэкстаў на мове ўсходнегерманскай падгрупы (і германскай галіны наагул), якія дайшлі да нашага часу, ёсьць гоцкі пераклад Бібліі, зроблены біскупам Вульфілам каля IV стагодзьдзя.

Усходнегерманскія мовы, відаць, былі блізкімі да скандынаўскіх (усходнегерманскія плямёны мігравалі з паўднёвай часткі Скандынавіі)^[2].

Бальшыня ўсходнегерманскіх плямёнаў да XV стагодзьдзя зьнікла, пакінуўшы па сабе толькі геаграфічныя назвы (Бургундыя, Андалюзія ды іншыя).

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Імёны ліцьвінаў

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ БЭ. — Мн.: 1997 Т. 5. С. 192.
^ The Penguin atlas of world history / H. Kinder and W. Hilgemann; translated by E. A. Menze; with maps designed by H. and R. Bukor. Vol. 1. — Harmondsworth: Penguin Books, 1988. P. 109.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 5: Гальцы — Дагон. — 576 с. — ISBN 985-11-0090-0

[1] БЭ. — Мн.: 1997 Т. 5. С. 192.

[2] The Penguin atlas of world history / H. Kinder and W. Hilgemann; translated by E. A. Menze; with maps designed by H. and R. Bukor. Vol. 1. — Harmondsworth: Penguin Books, 1988. P. 109.

[1]

[2]