Сындром хранічнай стомленасьці

	Сындром хранічнай стомленасьці
	Магнітна-рэзанансная тамаграфія мозга падлетка пры СХС з павышанай чуласьцю сеткі вызначэньня значнасьці (2016 год)
Сынонімы	сындром поствіруснай астэніі, сындром імуннай дысфункцыі, міялгічны энцэфаляміеліт
Спэцыяльнасьць	імуналёгія
Сымптомы	стома і дэпрэсія
Ускладненьні	цяглічная слабасьць, галаўны боль і разлад сну
Звычайна праяўляецца	апатыя
Працягласьць	звыш 2-х гадоў
Прычыны	стрэс і ап’яненьне
Фактары рызыкі	харчовая алергія і вірусная інфэкцыя
Мэтад дыягностыкі	шкала ўзьдзеяньня і цяжкасьці стомы
Прафіляктыка	устойлівы расклад ураўнаважанага харчаваньня і адпачынку
Лячэньне	лекавая фізкультура і масаж, плаваньне і псыхатэрапія
Лекі	зёлкі для нэрвовых імпульсаў
Частасьць	0,68 % насельніцтва Зямлі (2020 год)

Сындром хранічнай стомленасьці (СХС) — працяглая стомленасьць, якая захоўваецца пасьля доўгага адпачынку.

Узьнікае праз нэўроз галоўных рэгуляторных асяродкаў вэгетацыйнай нэрвовай сыстэмы. Хваробу выклікае празьмерная пачуцьцёва-разумовая нагрузка на шкоду цялеснай дзейнасьці. Найбольшую схільнасьць да хваробы мелі кіроўцы цягнікоў і авіядыспэтчары, прадпрымальнікі і месьцічы, асабліва жанчыны ў веку 25—45 гадоў^[1].

Чыньнікі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Узьнікненьню хваробы спрыяюць працяглая душэўна-цялесная перагрузка і харчовая алергія, вірусная інфэкцыя і кепскія санітарна-экалягічныя ўмовы. Дрэнны ўплыў аказваюць ап’яненьне і парушэньне кровазвароту ў выніку атэрасклерозу галаўнога мозгу, працяглы і часты стрэс. Адмоўна адбіваецца зьніжэньне імунітэту празь нястачу вітамінаў і злоўжываньне вугляводамі, а таксама нястача гармону сэратаніну празь недахоп сонечнага сьвятла ўзімку і парушэньне сну. Урэшце, кепскае ўзьдзеяньне аказваюць прыгнечанасьць і адсутнасьць відаў на жыцьцё. Сярод вірусаў, якія могуць выклікаць пры гэтым паніжаны імунітэт і грыпападобны стан, вылучаюць вірус Эпштэйна-Бар і цытамэгалявірус, энтэравірус і вірусы герпэсу, вірусы гепатыту С і рэтравірус^[1].

Праявы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Праявамі хваробы служаць апатыя і дэпрэсія, беспрычынныя прыступы гневу і нападкі. Таксама адзначаюцца цяглічная слабасьць і пастаяннае адчуваньне стомленасьці, галаўны боль і разлад сну, а таксама павышаная схільнасьць да інфэкцыйных хваробаў^[1].

Лячэньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Імунамадэлявальнае лячэньне ўлучае прыём зёлак, якія паляпшаюць праходжаньне нэрвовых імпульсаў, а таксама кропкавы і агульны масаж з воднымі працэдурамі і лекавай фізкультурай. Таксама арганізм ачышчаюць ад таксінаў ураўнаважанай дыетай і ўстойлівым раскладам адпачынку і цялесных нагрузак. Сярод іншага, прыбягаюць да аўтагеннай разьмінкі і псыхатэрапіі, каб пазбавіцца ад нэўрозу і аднавіць актывізацыю і тармажэньне нэрвовай сыстэмы^[1].