Цэруляплязьмін
Цэруляплязьмін — бялок (глікапратэін), які ўтрымлівае медзь і прысутнічае ў плязьме крыві. У цэруляплязьміне ўтрымоўваецца каля 95% агульнай колькасьці медзі сыроваткі крыві чалавека. Прыроджаны дэфіцыт цэруляплязьміну прыводзіць да дэфэктаў разьвіцьця галаўнога мозгу і печані. Быў апісаны ў 1948 годзе[1].
Фізычныя ўласьцівасьці цэруляплязьміну чалавека[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Цэруляплязьмін чалавека, дзякуючы ёнам медзі, якія ўваходзяць у яго склад, мае блакітны колер. Сярэдняя малекулярная маса вагаецца ў дыяпазоне 150 000-160 000 г / моль[2]. На адну малекулу прыходзіцца 6-7 іёнаў медзі (Cu2+).
Да ўкараненьня медзі ў бялок ён называецца апацэруляплязьмін, пасьля — халацэруляплязьмін.
Асноўныя амінакіслоты цэруляплязьміну: аспарагінавая, глютамінавая, трэанін, гліцын, лейцын.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Holmberg CG, Laurell C-B Investigations in serum copper. II. Isolation of the Copper containing protein, and a description of its properties // Acta Chem Scand. — 1948. — Vol. 2. — P. 550–56. — DOI:10.3891/acta.chem.scand.02-0550
- ^ Неорганическая биохимия / под редакцией Г.Эйхгорна, пер. с англ. — М.: Мир, 1978. — Т. 1.