Халодная зброя
Халодная зброя — зброя, выкарыстаньне якой не зьвязанае зь дзеяньнем выбуховых рэчываў.
Першыя ўзоры зьявіліся яшчэ ў Каменным веку, і выкарыстоўваліся першапачаткова для паляваньня, пазьней атрымаўшы і баявое выкарыстаньне. Найбольшае разьвіцьце халоднай зброі прыйшлося на пэрыяд Антычнасьці і Сярэднявечча. Са зьяўленьнем пальнай зброі роля халоднай пачала паступова зьніжацца.
Халодная зброя паводле характару нанасімых пашкоджаньняў[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Па характары нанасімых пашкоджаньняў (колатыя, рэзаныя, сечаныя і да т. п. раны) вылучаюць зброю ўдарна-раздрабляючую, колючую, рэжучую, сякучую, колюча-рэжучую, колюча-сякучую, рубяча-рэжушую, колюча-режуча-сякучую і г. д.
Колючая зброя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Клінок наносіць толькі колатыя пашкоджаньні:
Сякучая зброя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Колюча-сякучая (або рубяча-колючае)[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Алебарда
- Бебут
- Гвізарма
- Глефа, яна жа глевія
- Гуань-дао
- Гэ
- Дага
- Катана
- Катар (чурыка)
- Кінжал
- Кхопеш
- Кхукры
- Мачэтэ
- Меч
- Нагіната
- Палаш
- Совня
- Склюд
- Траншэйны нож
- Трызубец
- Шабля
- Шашка
- Эспадрон
- Ятаган
Ударна-раздрабляючая зброя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Арматура
- Бо
- Буздыхан
- Булава
- Касцет
- Кісьцень
- Нунчаку
- Баявы молат
- Моргэнштэрн
- Пернач
- Тонфа
- Тэлескапічная дубінка
- Шастапёр
- Шылела