Тынскі храм

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Храм
Храм Дзевы Марыі перад Тынам
Kostel Panny Marie před Týnem — Týnský chrám
Краіна Чэхія
Месцазнаходжаньне Прага
Адрас Týnská[d] і Štupartská[d]
Каардынаты 50°5′16.1″ пн. ш. 14°25′21.6″ у. д. / 50.087806° пн. ш. 14.422667° у. д. / 50.087806; 14.422667Каардынаты: 50°5′16.1″ пн. ш. 14°25′21.6″ у. д. / 50.087806° пн. ш. 14.422667° у. д. / 50.087806; 14.422667
Канфэсія каталіцызм
Эпархія Архідыяцэзія Прагі[d] 
Архітэктурны стыль готыка
Аўтар праекту Петэр Парлер
Дата заснаваньня 1380
Будаваньне 13501510 гады
Статус Нацыянальная славутасьць Чэскай рэспублікі[d] і культурны помнік Чэхіі[d]
Сайт tyn.cz (чэс.)
Храм Дзевы Марыі перад Тынам на мапе Чэхіі
Храм Дзевы Марыі перад Тынам
Храм Дзевы Марыі перад Тынам
Храм Дзевы Марыі перад Тынам
Храм Дзевы Марыі перад Тынам на Вікісховішчы

Храм Дзевы Марыі перад Тынам (па-чэску: Kostel Panny Marie před Týnem — Týnský chrám) — дамінанта Старамесцкай плошчы Прагі. Будаўніцтва сабору пачалося ў 14 стагодзьдзі, а канчаткова завяршылася толькі ў 1511 годзе. Напачатку 15 стагодзьдзя Тынскі храм стаў ня толькі духоўным цэнтрам Старога Гораду, але таксама і галоўным гусіцкім касьцёлам Прагі. У 1621 годзе сабор перайшоў да езуітаў. Тым часам у галоўнай статуі была прыбрана залатая чара, сымбаль Рэфармацыі, і надпіс «Праўда перамагае».

У фундамэнце сабору — раманскія і раньнегатычныя падмуркі. Яшчэ ў XI стагодзьдзі тут стаяў невялікі раманскі касьцёл. У XIII стагодзьдзі замест яго была пастаўлена гатычная пабудова. У XIV стагодзьдзі было распачата будаўніцтва новага храму. Ён стаў галоўным храмам Старэ-Места. Аўтарства прыпісваецца Мацьё Араскаму і маладзейшаму Пятру Парлеру. Стыль Парлера навочна бачны ў карунках вокнаў галоўнага нэфу і заходнім акне. Гатычная архітэктура ідэальна гармануе з аздабленьнем, якое зьявілася ў наступных стагодзьдзях. Значная частка інтэр’еру аформлена ў стылі барока.[1]

Алтар у стылі барока быў выкананы ў 1649 годзе мастаком Каралам Шкрэтам.

У саборы пахаваны вялікі астраном Тыха Брагэ.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Тынский храм(недаступная спасылка), Храм Девы Марии перед Тыном

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Bartlová Milena: Chrám Matky Boží před Týnem v 15. století // в кн. Marginalia historica, Sborník Katedry dějin a didaktiky dějepisu PdF UK IV, Praha 2001, стор. 111—136  (чэс.)
  • EKERT, František. Posvátná místa král. hl. města Prahy. Svazek I. Praha: Dědictví sv. Jana Nepomuckého, 1883., стор. 291—321  (чэс.)
  • Kalina Pavel: Architektura jako inscenace moci. Pražský týnský kostel v předhusitské době // в кн. Umění 2/2004  (чэс.)
  • KESSNER Ludvík. Pražské kostely a církevní památky, o chrámu Matky Boží před Týnem zejména. Praha: Pražské kostely a církevní památky, 1939. Stručná historie kostela, přehled 18 otlářů a seznam 85 osob v kostele pohřbených včetně identifikovaných lokací jejich náhrobků a dochovaných nápisů na náhrobních kamenech.  (чэс.)
  • KOŠNÁŘ, Julius. Staropražské pověsti a legendy. Praha : Vincentinum, 1933. Dostupné online. — kapitola Z pověstí o chrámu Matky Boží před Týnem, стор. 90-93  (чэс.)
  • Kutal Albert: Gotické sochařství // в кн. Dějiny českého výtvarného umění I/1, Praha, 1984, стор. 250—253  (чэс.)
  • Líbal, D. і Muk Jan: Staré město pražské — architektonický a urbanistický vývoj, Praha, 1996  (чэс.)
  • MIKOVEC Ferdinand Břetislav. Starožitnosti a Památky země České.. Ilustrace Josef Vojtěch Hellich, Vilém Kandler. Praha: Kober a Markgraf, [1860]. Dostupné online. -kapitola Pieta v chrámě Matky Boží před Týnem, стор. 65-67  (чэс.)
  • Outrata Jan Jakub: Kostel Panny Marie před Týnem v Praze — arch. vývoj ve středověku a souč. oprava // в кн. Staletá Praha XVI, 1986, стор. 147—170  (чэс.)
  • Umělecké památky Prahy. Staré Město — Josefov. (Vlček Pavel і колектив авторів), Praha, 1996, стор. 100—109  (чэс.)
  • ZAP Karel Vladislav. Hlavní farní chrám Nanebevzetí Panny Marie před Týnem ve starém městě Pražském, jeho osudy, historické, starožitné a umělecké památnosti. Praha: Pospíšil, 1854. Dějiny Týnského chrámu na Staroměstském nám. do poloviny 19. stol. (včetně seznamu farářů v letech 1274 až 1852) a uměleckohistorický popis exteriéru i interiéru.