Стойкі арганічны забруджвальнік
Стойкі арганічны забруджвальнік (САЗ) — атрутнае хімічнае злучэньне з пэрыядам паўраспаду ў вадзе звыш 2 месяцаў, у глебе і наносе — звыш 6 месяцаў, у паветры — звыш 2 дзён. Біязасяроджаньне(en) і біяназапашваньне(en) ў водных арганізмах перавышае 5000 міліграмаў/кіляграм. Каэфіцыент разьмеркаваньня(en) між актанолам(en) і вадой звыш 5. Стакгольмскае пагадненьне аб стойкіх арганічных забруджвальніках 2001 году, да якога ўрад Беларусі далучыўся ў 2003 годзе[1], забараняе вытворчасьць і выкарыстаньне 7 наступных САЗ-аў: альфа- і бэта-гэксахляран(be), хлёрдэкон(en), эндрын(en), гэксабромдыфэніл(en), пэнтахлёрбэнзол(en) і токсафэн(en)[2].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Віктар Пазьнякоў, Сьвятлана Барысенка. Таксічныя адходы: апэрацыя «Ліквідацыя» // Зьвязда : газэта. — 5 кастрычніка 2010. — № 194 (26802). — С. 7. — ISSN 1990-763x.
- ^ Стакгольмскае пагадненьне аб стойкіх арганічных забруджвальніках (Дадаткі A, D) (анг.) // Сакратарыят Стакгольмскага пагадненьня, жнівень 2010 г. Праверана 8 сакавіка 2014 г.
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Сяргей Грыб, Віктар Пазьнякоў. Сабраць. Ачысьціць. Зьнішчыць // Зьвязда : газэта. — 24 лістапада 2010. — № 226 (26834). — С. 5. — ISSN 1990-763x.
 |
Гэта — накід артыкула па хіміі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |