Пяць дактрынаў пратэстанцтва

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Пяць Sola — пять лацінскіх тэзаў, якія ўзьніклі пад час пратэстанцкай Рэфармацыі і абагульнілі асноўныя багаслоўскія перакананьні рэфарматараў. Лацінскае слова Sola па-беларуску пазначае «толькі». Пяць Sola фармулююць пяць фундамэнтальных дактрынаў пратэстанцкай Рэфармацыі, якія рэфарматары лічылі неабходнымі асновамі хрысьціянскага жыцьця й практыкі.

Sola scriptura[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Sola scriptura

Sola scriptura зьяўляецца вучэньнем, што Біблія — адзінае боганатхнёнае і аўтарытэтнае слова Бога, зьяўляецца адзінай крыніцай для хрысьціянскай дактрыны і даступная для ўсіх. Тое, што Біблія не патрабуе інтэрпрэтацыі па-за межамі сябе, знаходзіцца ў наўпроставым супярэчаньні вучэньню Ўсходняй Праваслаўнай царквы, Англіканскай царквы і традыцыям Рыма-каталіцкага касьцёлу, якія вучаць, што Біблія можа быць інтэрпрэтаваная толькі з дапамогаю апостальскіх і сьвятых Традыцыяў.

Sola fide[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Sola fide

Sola gratia[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Sola gratia

Solus Christus[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Solus Christus

Soli Deo gloria[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Soli Deo gloria
Ружа Лютэра