Джульета (спадарожнік)
| |
| Гісторыя адкрыцьця | |
|---|---|
| Першаадкрывальнік | Стывэн Сынот, Вояджэр-2 |
| Дата адкрыцьця | 3 студзеня 1986 |
| Арбітальныя характарыстыкі | |
| Сярэдні радыюс | 36,8 км |
| Эксцэнтрысытэт | 0,00066 |
| Арбітальны пэрыяд | 0,493 дня |
| Нахіл арбіты | 0,06546° (да экватару Ўрану) |
| Фізычныя характарыстыкі | |
| Дыямэтар | 150х74х74 км |
| Плошча паверхні | 35 000 км² |
| Маса | 5,6 × 1017 кг |
| Шчыльнасьць | 1,3 г/см³ |
| Паскарэньне вольнага падзеньня | 0,016 м/с² |
| Пэрыяд звароту вакол сваёй восі | Сынхранізаваны з арбітальным пэрыядам |
| Нахіл восевага кручэньня | |
| Альбеда | 0,08 |
| Тэмпэратура паверхні | 64 К (−209 °С) |
| Атмасфэра | адсутнічае |
Джульета — адзін з унутраных спадарожнікаў плянэты Ўран. Адкрыты на здымках, атрыманых зь міжплянэтнага апарату «Вояджэр-2» 3 студзеня 1986 року. Названы ў гонар гераіні трагедыі Шэксьпіра «Рамэо і Джульета».
Джульета адносіцца да групы Порцыі, у якую таксама ўваходзяць спадарожнікі Б’янка, Крэсыда, Дэздэмона, Порцыя, Разалінда, Купідон, Бэлінда і Пэрдыта.[1] Гэтыя спадарожнікі маюць падобныя арбітальныя й фатамэтрычныя парамэтры. Згодна са здымкамі, уск яны маюць шэраваты колер.[2]
Цягам найбліжэйшых ста мільёнаў гадоў ня выключана сутыкненьне Джульеты з Дэздэмонай.[3]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Karkoschka, Erich (2001). "Comprehensive Photometry of the Rings and 16 Satellites of Uranus with the Hubble Space Telescope". Icarus 151 (1): 51–68. Bibcode:2001Icar..151...51K. doi:10.1006/icar.2001.6596.
- ^ Karkoschka, Erich (2001). "Voyager's Eleventh Discovery of a Satellite of Uranus and Photometry and the First Size Measurements of Nine Satellites". Icarus 151 (1): 69–77. Bibcode:2001Icar..151...69K. doi:10.1006/icar.2001.6597.
- ^ Duncan, Martin J.; Lissauer, Jack J. (1997). "Orbital Stability of the Uranian Satellite System". Icarus 125 (1): 1–12. Bibcode:1997Icar..125....1D. doi:10.1006/icar.1996.5568.