Гута Пеняцка

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Гута Пеняцка
укр. Гута Пеняцька
Памятнік замардаваным польскім жыхарам вёскі
Памятнік замардаваным польскім жыхарам вёскі
Першыя згадкі: 1786
Краіна: Украіна
Вобласьць: Львоўская
Раён: Золачаўскі
Насельніцтва: 1200±200,50±10 чал.
Часавы пас: UTC+2
летні час: UTC+3
Нумарны знак: BC, НС / 14
Геаграфічныя каардынаты: 49°54′7.2″ пн. ш. 25°5′56.4″ у. д. / 49.902° пн. ш. 25.099° у. д. / 49.902; 25.099Каардынаты: 49°54′7.2″ пн. ш. 25°5′56.4″ у. д. / 49.902° пн. ш. 25.099° у. д. / 49.902; 25.099
Гута Пеняцка на мапе Ўкраіны
Гута Пеняцка
Гута Пеняцка
Гута Пеняцка
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Гута Пеняцка (па-ўкраінску: Гута Пеняцька; па-польску: Huta Pieniacka) — апусьцелая вёска ў Золачаўскім раёне Львоўскай вобласьці Ўкраіны.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1918—1919 гадох вёска знаходзілася на тэрыторыі ЗУНР, у 1919—1939 — Польшчы (ад 1920 году ў складзе Тарнопальскага ваяводзтва), пасьля савецкай агрэсіі 1939 году ўвайшла ў склад Украінскай ССР.

У пачатку 1944 году ў ваколіцах Гуты Пеняцкай дзейнічалі савецкія партызанскія аддзелы, якім аказвала падтрымку мясцовае насельніцтва і да якіх была прыцягнутая частка мясцовых палякаў.

Гісторык Андрэй Баляноўскі выявіў у архіве новых актаў у Варшаве арыгінальнае паведамленьне міністра польскага эміграцыйнага ўраду ў Лёндане В. Баначака, у якім выразна пазначана: «24 лютага 1944 падразьдзяленьне нямецкай тайнай палявой паліцыі прайшло паблізу Гуты Пеняцкай, і мясцовае насельніцтва, лічачы, што гэта ўкраінскі атрад, пачало абстрэльваць падразьдзяленьне. У выніку былі забітыя 6—8 немцаў. 28 лютага карныя падразьдзяленьні таемнай палявой паліцыі ўварваліся ў Гуту Пеняцкую і цалкам зьнішчылі вёску, каля 500 чалавек забіўшы»[1].

28 лютага 1944 году ў гэтым сяле гітлераўскія войскі зьнішчылі ўсе 172 дамы і забілі ўсіх жыхароў (па розных ацэнках ад 500 да 800 чалавек, у тым ліку жанчын і дзяцей)[2].

У 65-ю гадавіну гэтага масавага забойства прайшла ўрачыстасьць, у якой удзельнічалі прэзыдэнты: Лех Качынскі і Віктар Юшчанка.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ AAN. — Ministerstwo Spraw Wewn., Wydział Sprawozdanie sytuacyjne Nr. 15/1944. — S. 24.
  2. ^ Шишка М. Трагедія Гути Пеняцької // Броди і Брідщина. Історико-мемуарний збірник. — Книга ІІ. — Броди. - 1998. — С. 269—272

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гута Пеняцкасховішча мультымэдыйных матэрыялаў