Вярэнаў

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Вярэнаў
лац. Viarenaŭ
Будынак аптэкара
Будынак аптэкара
Герб Вярэнава
Першыя згадкі: 1536
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гарадзенская
Раён: Вярэнаўскі
Плошча: 4,508 км² [1]
Насельніцтва (2018)
колькасьць: 6356 чал.[2]
шчыльнасьць: 1409,94 чал./км²
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1594
Паштовы індэкс: 231391
СААТА: 4213551000
Нумарны знак: 4
Геаграфічныя каардынаты: 54°9′0″ пн. ш. 25°19′0″ у. д. / 54.15° пн. ш. 25.31667° у. д. / 54.15; 25.31667Каардынаты: 54°9′0″ пн. ш. 25°19′0″ у. д. / 54.15° пн. ш. 25.31667° у. д. / 54.15; 25.31667
Вярэнаў на мапе Беларусі ±
Вярэнаў
Вярэнаў
Вярэнаў
Вярэнаў
Вярэнаў
Вярэнаў
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Вярэ́наў (афіцыйная назва — Воранава[3]) — мястэчка ў Беларусі, на рацэ Балатнянцы. Адміністрацыйны цэнтар Вярэнаўскага раёну Гарадзенскай вобласьці. Насельніцтва на 2018 год — 6356 чалавек[2]. Знаходзіцца за 133 км ад Горадні, за 1 км ад чыгуначнай станцыі Воранава (лінія Ліда — Вільня). Празь мястэчка праходзіць аўтамабільная дарога М11 (Вільня — Івацэвічы).

Вярэнаў або Балотна — даўняе мястэчка гістарычнай Лідчыны (частка Віленшчыны).

Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Існуе некалькі меркаваньняў датычна паходжаньня тапоніму Вярэнаў. Паводле першай вэрсіі, ён утварыўся ад імя Вэранікі (Вярэны) Фірлей[4], жонкі Юзэфа Сцыпіёна, які заснаваў каля мястэчка Балотна маёнтак і назваў яго ў гонар жонкі — Вярэнавам. Менавіта на аснове гэтага маёнтку ўтварылася сучаснае мястэчка. Аднак мовазнаўца Вінцук Вячорка называе гэтую вэрсію фанэтычна сумнеўнай і мяркуе, назва мястэчка паходзіць ад назвы ракі Вярэнкі[5]. Тым часам тапонім Балотна ўтварыўся ад ракі Балатнянкі, якая ў наш час ператварылася ў невялікі ручай[6].

Традыцыйная гістарычная назва мястэчка — Вярэнаў (таксама сустракаліся формы Веранова[7] і Вераноў[8]). Цяперашняя афіцыйная назва — Воранава — зьявілася за часамі расейскага панаваньня, калі Вярэнаў з мэтай маскалізацыі колішняга Вялікага Княства Літоўскага перайменавалі ў рас. Вороново[3]. У 1929 годзе на зварот тутэйшага старасты мястэчку вярнулі гістарычную назву Вярэнаў[9], якую аднак за савецкім часам зноў зьмянілі на расейскую[10]. У 1974 годзе географ Вадзім Жучкевіч тлумачыў афіцыйную назву Воранава празь мянушку або прозьвішча кшталту Варонка, Вароніч, Варановіч і г. д.[11]

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Гісторыя Вярэнава

Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Упершыню Вярэнаў упамінаецца ў XVI стагодзьдзі пад назвай Балотна (Блотна). Паміж 1501—1539 гадамі канцлер Альбрэхт Гаштольд фундаваў тут касьцёл. У 1536 годзе маёнтак Балотна быў у валоданьні намесьніка драгіцкага Я. Давойны, потым ваяводы полацкага С. Давойны. У гэты час тут знаходзіўся цэнтар каталіцкай парафіі, касьцёл меў 5 сялянскіх дымоў.

У 1591 годзе Балотна ўпамінаецца як мястэчка, уладаньне Гаштольдаў у Лідзкім павеце Віленскага ваяводзтва. На мапе Т. Макоўскага 1613 году паселішча значыцца як мястэчка. На 1690 год тут быў 61 двор, існавалі касьцёл і карчма, на 1694 год — 24 сялянскія двары, працавалі бровар і пякарня.

У пачатку XVIІІ стагодзьдзя Балотна перайшло ў валоданьне ваяводы амсьціслаўскага А. Я. Масевіча, які ў 1705 годзе збудаваў тут касьцёл Сьвятога Тадэвуша. У 1720-я гады Балотна зноў зьмяніла ўладальнікаў: імі сталі прадстаўнікі італьянскага роду Сцыпіёнаў. У гэты час Юзэф Сцыпіён заснаваў маёнтак Вярэнаў, які назваў у гонар сваёй жонкі Вэранікі зь Фірлеяў. Ад гэтага маёнтку вядзе сваю гісторыю сучаснае мястэчка. У 1735 годзе кашталян смаленскі, староста лідзкі Ян Сцыпіён адкрыў тут школу і калегіюм піяраў, дзе выкладалі матэматыку, рыторыку, філязофію (дзейнічала да 1755 году, калі калегіюм перавялі ў Ліду). За Сцыпіёнамі мястэчка стала цэнтрам староства. 3 1738 году Вярэнаў стаў цэнтрам парафіяльнай акругі Радунскага каталіцкага дэканату. 3 1742 году паселішча знаходзілася ў валоданьні віленскага біскупа, з 1758 году — стольніка С. Быкоўскага. На 1767 год у мястэчку было 44 будынкі. Мяшчане мелі надзелы ад 0,25 да 0,5 га; 2 млыны. У 1769 годзе Вярэнаў перайшоў у валоданьне Дамініка Александровіча, у гэты час тут было 60 дамоў. Сяляне адбывалі паншчыну 3 дні на тыдзень, плацілі чынш у 30 злотых, давалі дзякла.

Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Вярэнаў апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Лідзкім павеце Віленскай губэрні. У 1846 годзе паселішчу пацьвердзілі статус мястэчка. 3 1849 году ў Вярэнаве дзейнічала паштовая станцыя, тут было 29 камплектавых і 9 дадатковых коней. Мястэчка славілася выпечкай пернікаў, абаранкаў і інш. Непадалёк існаваў аднайменны фальварак, дзе дзейнічаў касьцёл і працаваў бровар. На 1863 год у Вярэнаве было 52 жылыя дамы, на 1865 год — 42 будынкі, дзейнічалі касьцёл, сынагога і юдэйскі малітоўны дом, працавалі 2 гарбарні, 12 крамаў, паштовая станцыя і вадзяны млын; адбываліся таргі ў нядзелі, 4 разы на год праводзіліся кірмашы. У 1884 годзе з уводам у эксплюатацыю чыгуначнай лініі Вільня — Ліда ў Вярэнаве адкрылася чыгуначная станцыя. Паводле вынікаў перапісу 1897 году, у мястэчку працавалі пошта, лекарскі прыёмны пакой, мануфактурная і 24 малочныя крамы, 5 кузьняў і 7 корчмаў, праводзіліся штотыднёвыя таргі; у аднайменным фальварку было 2 двары.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў верасьні 1915 году Вярэнаў занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Вярэнаў абвяшчаўся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі ён увайшоў у склад Беларускай ССР[12]. У красавіку 1919 году Вярэнаў занялі польскія войскі, у ліпені — верасьні 1920 году — мястэчка займалі бальшавікі, потым зноў палякі. Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Вярэнаў апынуўся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе стаў цэнтрам гміны Лідзкага павету Наваградзкага ваяводзтва. У гэты час у мястэчку быў 161 двор; у фальварку — 8 двароў; на чыгуначным прыпынку — 7 двароў.

У 1939 годзе Вярэнаў увайшоў у БССР, дзе ў 1940 годзе атрымаў афіцыйны статус пасёлку гарадзкога тыпу і стаў цэнтрам раёну. У гэты час тут працавалі 2 школы (у тым ліку няпоўная сярэдняя школа), дзіцячы сад, раённая лякарня, радзільны дом, раённая амбуляторыя, дом культуры, электрастанцыя (75 кВт), хлебапякарня, МТС, 2 лесапільныя заводы, 3 вадзяныя і 2 паравыя млыны. У Другую сусьветную вайну з 23 чэрвеня 1941 да 11 ліпеня 1944 году мястэчка знаходзілася пад акупацыяй Трэцяга Райху.

На 1970 год у Вярэнаве працавалі сярэдняя, музычная і спартовая школы, школа-інтэрнат, 2 дашкольныя ўстановы, лякарня, 2 бібліятэкі, дом культуры, кінатэатар, хлебакамбінат, малочны завод, камбінат побытава абслугоўваньня, раённае аб’яднаньне «Сельгастэхніка», ПТВ мэханізацыі сельскай гаспадаркі і інш. У 1986 годзе пры дапаможнай школе-інтэрнаце пачаў працаваць краязнаўча-этнаграфічны музэй, з 2004 году пры сярэдняй школе — музэй гісторыі мястэчка Вярэнава. У 1981 годзе пры доме культуры пачаў дзейнічаць ансамбль народнай музыкі і песьні «Лявоны», у 1995 годзе — народны вакальны ансамбль «Каляровыя сны», у 1996 годзе — народны духавы аркестар.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Дэмаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • XVIII стагодзьдзе: 1767 год — каля 300 чал.
  • XIX стагодзьдзе: 1863 год — 331 чал.[13]; 1865 год — 468 чал., у тым ліку 117 каталікоў, 18 праваслаўных, 333 юдэі[14]; 1869 год — 612 чал.[15]; 1886 год — 1,1 тыс. чал.; 1897 год — 1574 чал. у мястэчку Вярэнаве, зь іх 1432 юдэі[16] і 87 чал. у фальварку Вярэнаве
  • XX стагодзьдзе: 1921 год — 1232 чал. у мястэчку Вярэнаве, зь якіх паводле афіцыйнай польскай статыстыкі было 1203 палякі і 6 беларусаў, і 94 чал. у фальварку Вярэнаве (усе палякі); 1940 год — 1850 чал.; 1970 год — 3,6 тыс. чал.; 1993 год — 6,8 тыс. чал.; 1996 год — 6,5 тыс. чал.[17]
  • XXI стагодзьдзе: 2004 год — 6,6 тыс. чал.; 2005 год — 6559 чал.; 2006 год — 6498 чал.; 2007 год — 6,4 тыс. чал.; 2008 год — 6,4 тыс. чал.; 2009 год — 6332 чал.[18] (перапіс); 2015 год — 6200 чал.[19]; 2016 год — 6434 чал.[20]; 2017 год — 6427 чал.[21]; 2018 год — 6356 чал.[2]

Рэлігія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 2002 годзе ў мястэчку збудавалі новы касьцёл Божай Міласэрнасьці.

Адукацыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У Вярэнаве працуюць сярэдняя, музычная, спартовая школы, школа-інтэрнат, 2 дашкольныя ўстановы. Дзейнічае цэнтар пазашкольнай работы.

Мэдыцына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Мэдычнае абслугоўваньне насельніцтва ажыцьцяўляе местачковая лякарня.

Культура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Дзейнічаюць 2 бібліятэкі, дом культуры. Пры доме культуры — народны ансамбль народнай музыкі і песьні «Лявоны», народны вакальны ансамбль «Каляровыя сны», народны духавы аркестар.

Забудова[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вуліцы і пляцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Афіцыйная назва Гістарычная назва
Канарчыка вуліца Сьвіная вуліца
Кастрычніцкая вуліца Эйшыская вуліца[22]
Савецкая вуліца Віленская вуліца (частка)
Лідзкая вуліца (частка)
Юбілейная вуліца Германіская вуліца (частка)
Вакзальная вуліца (частка)
Бяз назвы Рынак пляц

Эканоміка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Прадпрыемствы харчовай прамысловасьці. Дзейнічае мытны пост.

Турыстычная інфармацыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Інфраструктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Пры Вярэнаўскай дапаможнай школе-інтэрнаце дзейнічае краязнаўча-этнаграфічны музэй, пры сярэдняй школе — музэй гісторыі мястэчка Вярэнава, пры ПТВ №190 — музэй «Вытокі». Спыніцца можна ў гасьцініцы «Воранава»[23].

Зона адпачынку — парк у цэнтры мястэчка і вадасховішча на рацэ Жыжме.

Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Забудова гістарычная (канец XIX — пачатак XX ст.; фрагмэнты)
  • Могілкі старыя каталіцкія
  • Сынагога (пач. ХХ ст.)
  • Сядзіба Сцыпіёнаў (XIX ст.)

Страчаная спадчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Касьцёл і кляштар піяраў (XVIІІ ст.)

Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асобы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ «О некоторых вопросах административно-территориального устройства Вороновского района Гродненской области». Решение Гродненского областного Совета депутатов от 21 февраля 2017 г. №227 (рас.)
  2. ^ а б в Численность населения на 1 января 2018 г. и среднегодовая численность населения за 2017 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов и поселков городского типа (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
  3. ^ а б Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 137
  4. ^ Грэчка І. З навуковай дакладнасцю // Настаўніцкая газэта. 11 сакавіка 2017 г.
  5. ^ Вячорка В., Карней І. Гарады з «памылкамі» ў назвах: Воранава ці Вярэнаў?, Радыё Свабода, 21 жніўня 2019 г.
  6. ^ Коўкель І. Воранава // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 465.
  7. ^ Шымялевіч М. Збор твораў. — Горадня: «ЮрСаПрынт», 2019. С. 98.
  8. ^ Шымялевіч М. Збор твораў. — Горадня: «ЮрСаПрынт», 2019. С. 101.
  9. ^ Лаўрэш Л. Лідчына ў 1924—1929 гг. у люстэрку прэсы // Лідскі летапісец. № 1 (69), 2015. С. 54.
  10. ^ Карней І. «Ленін у Польшчы»: беларускі абшар, дзе 83% жыхароў лічаць сябе палякамі, Радыё Свабода, 4 жніўня 2017 г.
  11. ^ Краткий топонимический словарь Белоруссии / В.А. Жучкевич. — Мн.: Изд-во БГУ, 1974. — 448 с. С. 60.
  12. ^ 150 пытанняў і адказаў з гісторыі Беларусі / Уклад. Іван Саверчанка, Зьміцер Санько. — Вільня: Наша Будучыня, 2002. — 238 с. ISBN 9986-9229-6-1.
  13. ^ Соркіна І. Мястэчкі Лідскага ўезда ў XIX — пачатку ХХ ст. // Ліда і Лідчына: да 685-годдзя з дня заснавання горада: матэрыялы рэспуб. навук.-практ. канф., (Ліда, 3 кастр. 2008 г.) / рэдкал.: Худык А. (гал. рэд.). — Ліда, 2008.
  14. ^ Słownik geograficzny... T. XIII. — Warszawa, 1893. S. 955.
  15. ^ Соркіна І. Мястэчкі Беларусі... — Вільня, 2010. С. 380.
  16. ^ Коўкель І. Воранава // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 358.
  17. ^ БЭ. — Мн.: 1997 Т. 4. С. 272.
  18. ^ Перепись населения — 2009. Гродненская область (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
  19. ^ Численность населения на 1 января 2015 г. и среднегодовая численность населения за 2014 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типа (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
  20. ^ Численность населения на 1 января 2016 г. и среднегодовая численность населения за 2015 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов и поселков городского типа (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
  21. ^ Численность населения на 1 января 2017 г. и среднегодовая численность населения за 2016 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов и поселков городского типа (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
  22. ^ Татаринов Ю. Города Беларуси в некоторых интересных исторических сведениях. Гродненщина. — Минск, 2009.
  23. ^ Туристская энциклопедия Беларуси. — Мн., 2007.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]