Ветразь (архітэктура)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Купал на ветразях

Ветразь (у архітэктуры) — частка скляпеньня ў выглядзе трыкутніка, элемэнт купальнай канструкцыі, з дапамогай якога ажыцьцяўляецца пераход ад прастакутніка асновы да купала або барабана. Выгнутая паверхня ў купальнай канструкцыі нагадвае напоўнены ветрам карабельны ветразь. У драўляным дойлідзтве пры дапамозе ветразяў ажыцьцяўляўся пераход ад чацьвярыка да васьмярыка.

У будынках на тэрыторыі Беларусі пачалі выкарыстоўвацца з XI ст., асаблівае пашырэньне атрымалі ў архітэктуры Адраджэньня, барока, клясыцызму[1].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]