Валянцін Тарас
Валянцін Тарас (9 лютага 1930, Менск — 13 лютага 2009, Менск) — беларускі паэт, публіцыст, перакладчык.
Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Валянцін Тарас нарадзіўся 9 лютага 1930 году ў сям’і мастака. Падчас вайны, калі яму было 13 гадоў, пайшоў у партызаны. У 1955 годзе скончыў факультэт журналістыкі БДУ. З 1955 па 1962 год працаваў у рэдакцыі газэты «Зьвязда», з 1964 да 1967 году быў рэдактарам аддзелу прозы ў часопісе «Нёман». У 1968 годзе пад ціскам КГБ быў звольнены з працы.[1]
Валяніцін Тарас зьяўляўся сябрам Саюзу беларускіх пісьменьнікаў і Беларускага ПЭН-цэнтру (з 1997 году).
Бібліяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Кнігі паэзіі:
- «Две тетради»;
- «Пазыцыя»;
- «Колеры» (1995) і іншыя.
Проза:
- «Прощальные костры»;
- «Дань времени».
Мэмуары:
- «На высьпе ўспамінаў».
Пераклады:
- раман «Восень патрыярха» Габрыеля Гарсія Маркеса на расейскую мову сумесна з Карласам Шэрманам;
- «Доўгая дарога дадому» Васіля Быкава на расейскую мову.
Артыкулы Вялянціна Тараса друкаваліся ў газэтах «Народная Воля», «Имя», «Белорусская газета», «Наша Ніва», у бюлетэні «Правы чалавека».
«Доўгая дарога дадому»[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Перакласьці сваю кнігу мэмуараў «Доўгая дарога дадому» Васіль Быкаў даверыў менавіта Валянціну Тарасу.[2]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Тарас Валянцін // Ірына Кашталян // Дэмакратычная апазыцыя Беларусі (1956—1991). Даведнік.
- ^ Памёр Валянцін Тарас // Беларуская служба «Радыё Свабода»
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Тарас Валянцін — біяграфія Валянціна Тараса
- «Цярушынкі сьмецьця на чыстай падлозе» — эсэ Валянціна Тараса
- Памёр Валянцін Тарас, Беларуская служба «Радыё Свабода»
- Памёр Валянцін Тарас, відэаінтэрвію 2008 году, «Наша Ніва»
- Пасля перамогі. Фільм 1 (док. фильм, 1994 г.) на YouTube
- Пасля перамогі. Фільм 2 (док. фильм, 1994 г.) на YouTube
- Пасля перамогі. Фільм 3 (док. фильм, 1994 г.) на YouTube
- Пасля перамогі. Фільм 4 (док. фильм, 1994 г.) на YouTube