Біёніка

Біёніка (грэц. βίον — які жыве) — кірунак у кібэрнэтыцы, засяроджаны на вывучэньні асаблівасьцяў будовы і жыцьцядзейнасьці арганізмаў дзеля стварэньня дасканалейшых прыладаў і прыстасаваньняў. Першай спробай перайманьня жывога (крыла птушкі) лічаць працы Леанарда да Вінчы (1452—1519). Як самастойная навука вылучылася з кібэрнэтыкі ў 1960 годзе на першай нарадзе ў Дэйтане(be) (акруга Мантгомэры(en), штат Агаё, ЗША). У Беларусі распрацоўваюцца спалучэньні біялягічных і прыладных складнікаў у адзіным контуры кіраваньня. Створаны шэраг маніторных дыягнастычных і біялекавых прыладаў у кардыялёгіі (Георгі Сідарэнка). Досьледнае перайманьне кіравальных прыладаў ажыцьцяўляецца ў выглядзе апэрацыі органапэксіі (Давід Голуб).

Існуюць тры кірункі дасьледаваньняў: 1) жыцьцязнаўчы — вывучэньне зьяваў і падзеяў у жывых арганізмах дзеля наступнага іх выкарыстаньня ў прыладах; 2) прыладны — пабудова новых і ўдасканаленьне старых прыладаў на аснове біялягічных ведаў; 3) тэарэтычны — высьвятленьне мажлівасьці стварэньня прыстасаваньня шляхам папярэдняга выпрабаваньня яго досьледнага ўзору^[1].