Армянская АЭС
| Армянская АЭС | |
 | |
| Краіна | Армэнія |
|---|---|
| Месцазнаходжаньне | Мецамор (Армавірская вобласьць) |
| Пачатак будаўніцтва | Жнівень 1969 |
| Пачатак эксплюатацыі | 22 сьнежня 1976 (47 гадоў таму) |
| Эксплюатуючая арганізацыя | ЗАТ «Армянская атамная электрастанцыя» |
| Тэхнічныя парамэтры | |
| Колькасьць энэргаблёкаў | 2 |
| Тып рэактараў | вода-вадзяны энэргетычны (ВВЭР) |
| Дзейных рэактараў | 1 |
| Генэруючая магутнасьць | 407,5 мэгават |
| Месцазнаходжаньне | |
| Геаграфічныя каардынаты | 40° пн. ш. 44° у. д. / 40° пн. ш. 44° у. д.Каардынаты: 40° пн. ш. 44° у. д. / 40° пн. ш. 44° у. д. |
| Армянская АЭС на мапе Армэніі   Армянская АЭС | |
Армя́нская АЭС — атамная электрастанцыя ў Армавірскай вобласьці Армэніі, заснаваная ў сьнежні 1976 году.
Месьціцца за 28 км на захад ад Ерэвану ў Арарацкай даліне. Складаецца з 2 энэргаблёкаў на аснове 2 вода-вадзяных энэргетычных рэактараў магутнасьцю па 440 мэгават (мадэль В-270). На 2019 год дзейным заставаўся 2-і энэргаблёк.
Мінуўшчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У жніўні 1969 году Савет міністраў СССР зацьвердзіў будаўніцтва Армянскай АЭС з 2 вода-вадзянымі энэргетычнымі рэактарамі магутнасьцю па 440 мэгават (ВВЭР-440) кожны. Галоўным праектавальнікам прызначылі Горкаўскае аддзяленьне інстытуту «Атамцепла-электрапраект». Навуковае кіраваньне будаўніцтвам ажыцьцяўляў Інстытут атамнай энэргіі імя Курчатава (Масква). За ўзор узялі энэргаблёк № 3 Новаваронескай АЭС. Асноўнае абсталяваньне паставілі заводы Расейскай СФСР: «Падольскі машынабудаўнічы завод» (Маскоўская вобласьць), «Іжорскі завод» (Колпіна, Ленінградзкая вобласьць), ВА «Уралмаш» (Сьвярдлоўск) і «Кіраўскі завод» (Ленінград). 22 сьнежня 1976 году ўвялі ў дзеяньне 1-ы энэргаблёк. 5 студзеня 1980 году пусьцілі 2-і энэргаблёк. 15 студзеня 1989 году Савет міністраў СССР зацьвердзіў Пастанову № 24 аб спыненьні Армянскай АЭС у сувязі са Сьпітацкім землятрусам 7 сьнежня 1988 году. Горад Сьпітак месьціўся на поўначы Армянскай ССР за 83 км ад АЭС. 25 лютага 1989 году спынілі энэргаблёк № 1. 18 сакавіка 1989 году спынілі энэргаблёк № 2[1].
7 красавіка 1993 году ўрад Армэніі зацьвердзіў Пастанову «Аб пачатку аднаўленчых працаў і ўзнаўленьні эксплёатацыі 2-га энэргаблёка Армянскай АЭС». 5 лістапада 1995 году 2-і энэргаблёк запусьцілі. Паводле праекту францускага прадпрыемства «Арэва» пабудавалі сховішча адпрацаванага ядзернага паліва. Зь верасьня 2003 году па сакавік 2012 году Армянская АЭС знаходзілася ў даверным кіраваньні расейскага энэргетычнага прадпрыемства «Інтэр РАТ АЭС» (Масква). Паводле дамовы з «Інтэр РАТ АЭС», у Расею штогод вывозілі адпрацаванае ядзернае паліва. 20 сьнежня 2014 году міністар энэргетыкі Армэніі Эрванд Захаран і кіраўнік расейскага прадпрыемства «Расатам» Сяргей Кірыенка падпісалі дамову пра замену абсталяваньня АЭС на $270 млн для працягу яе працы да 2026 году. У 2018 годзе вытворчасьць электраэнэргіі на Армянскай АЭС склала 40 %, ад вырабленай у краіне[1].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Зваротная сувязь (рас.) // ЗАТ «Армянская атамная электрастанцыя», 2019 г. Праверана 15 траўня 2019 г.
- Кіраўніцтва (рас.)
- Навіны (рас.)