Апошні з магіканаў (фільм, 1992)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Апошні з магіканаў
The Last of the Mohicans
Жанр экранізацыя раману[d], драматычны фільм[d], фільм пра каханьне[d], ваенны фільм[d] і мэлядрама[d]
Рэжысэр Майкл Ман
Сцэнарыст
  • Майкл Ман
  • Крыстафэр Кроў
Заснаваны на Апошні з магіканаў
Прадусар
  • Майкл Ман
  • Гант Лоўры
У ролях
Кампазытар
Апэратар Дантэ Сьпіноцьці
Мантаж
Вытворчасьць Morgan Creek Productions
Распаўсюд InterCom[d] і Netflix
Дата выхаду 26 жніўня 1992 (31 год таму)
Працягласьць 112 хв.
Краіна ЗША
Мова
Бюджэт $40 млн
Прыбытак $75,5 млн
Старонка на IMDb

«Апо́шні з магіка́наў» (па-ангельску: The Last of the Mohicans) — амэрыканская эпічная гістарычная драма рэжысэра Майкла Мана, выдадзеная ў 1992 року. Фільм зьняты паводле аднайменнага раману 1826 року Джэймза Фэнімара Купэра, які апавядае пра падзеі 1757 року ў часе францускай ды індзейскай вайны. У галоўных ролях Дэніел Дэй-Льюіс, Мэдлін Стоў і Джодзі Мэй.

Да фільму напісанае музычнае суправаджэньне кампазытараў Трэвара Джонза і Рэндзі Эдэльмана, а таксама песьня «Я знайду цябе» гурту «Clannad». Галоўная мэлёдыя фільму ўзятая з тэмы «The Gael» шатляндзкага барда Дугі Макліна.

Сюжэт[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гісторыя адбываецца ў 1757 року ў часе вайны французаў ды індзейцаў у Адырандацкіх гарах, у брытанскай калёніі Нью-Ёрку. Маёр брытанскай арміі Данкан Гэйўард прыбывае ў Олбані. Яго накіроўваюць у падначаленьне палкоўніку Эдмунду Манро, камандзіру форту Ўільям Генры. Гэйўард атрымлівае даручэньне эскартаваць абодвух палкоўнікавых дачок, Кору і Эліс, да бацькі. Ён сябар сям’і і закаханы ў Кору, якой перад выхадам робіць прапанову, аднак тая пакідае яе без адказу.

Маёр Гэйўард, абедзьве жанчыны і аддзел брытанскіх вайскоўцаў рушаць па перасечанай мясцовасьці з правадніком Магўа, гуронскім ваяром. Магўа прыводзіць іх у пастку, дзе гінуць усе жаўнеры, аднак Гэйўарда і жанчынаў уратоўвае своечасовае прыбыцьцё магіканскага правадыра Чынгачгука з сынам Ункасам і прыёмным белым сынам «Сакаліным Вокам», якія забіваюць усіх нападнікаў, акрамя Магўа. Ратаўнікі пагаджаюцца правесьці жанчынаў з Гэйўардам да форту. У часе бітвы Сакалінае Вока заўважыў, што Магўа хацеў забіць Кору, і пацікавіўся Дункана, ці ведае той прычыну. У часе падарожжа Кора і Сакалінае Вока, а таксама Ункас ды Эліс знаёмяцца бліжэй адзін з адным.

Дабраўшыся да форту, аддзел знаходзіць яго пад аблогай француска-гуронскіх войскаў. Трапіўшы ўнутар, яны знаходзяць палкоўніка Манро, які накіроўвае маёра Гэйўарда па адчайна неабходную дапамогу. Тут Кора і Сакалінае Вока жарсна цалуюцца, а Гэйўард пачынае раўнаваць. У адказ Кора ўрэшце вырашае адмовіць яму ў замужжы.

Калі Манро адмаўляецца адпусьціць рушэнцаў-індзейцаў на абарону сваіх сем’яў і дамоў, як абяцаў раней, Сакалінае Вока адпускае іх сам, аднак застаецца на абарону форта, і па абвінавачваньні ў непадпарадкаваньні прыгавораны да павешаньня. Аднак тым часам на перамовах францускі генэрал Люі-Жазэф дэ Манкальм паказвае Манро перахопленае паведамленьне, у якім форту адмаўляюць у падмацаваньні. Манкальм прапануе адпусьціць брытанцаў з гонарам, пакінуўшы ім нават зброю. Манро, сілы якога сканчаюцца, вырашае здаць форт. Тым ня меней Магўа, хаўрусьнік французаў, незадаволены такім рашэньнем, бо палае прагаю помсты Манро, якога вінаваціць у колішніх шкодах сабе і сваёй сям’і.

Наступнага дня палкоўнік Манро з жаўнерамі ды іхнімі сем’ямі сыходзяць з форту. Магўа і ягоныя гуронскія ваяры нападаюць на іх з засады. Магўа ўласнаручна забівае Манро, Сакалінае Вока і магіканы з боем вырываюцца і адводзяць Кору, Эліс ды Гэйўарда ў бясьпечнейшае месца. Аднак пазьней Магўа захоплівае маёра і жанчынаў, адводзіць вязьняў у гуронскую вёску ды склікае сход на чале з сахэмам. Сакалінае Вока прыходзіць у вёску, каб ратаваць жыцьці палоньнікаў.

Сахэм вырашае вярнуць Гэйўарда брытанцам, Эліс аддаць Магўе, а Кору спаліць жыўцом. Сакалінаму Воку за ягоную адвагу дазволена сысьці безь перашкодаў. Сакалінае Вока просіць Гэйўарда перакласьці Сахэму, што ён просіць спаліць замест Коры сябе. Аднак Гэйўард аддае за Корына сваё жыцьцё.

Адышоўшы з Корай на бясьпечную адлегласьць, Сакалінае Вока цаляе ў Гэйўарда, каб скончыць ягоныя пакуты на вогнішчы. Чынгачгук, Ункас і Сакалінае Вока накіроўваюцца ўвасьлед гуронам на дапамогу Эліс. Першым Магўу даганяе Ункас, аднак гіне ў бойцы зь ім. Эліс вырашае ўпасьці са скалы ў прорву, чым ісьці да Магўа. Пакуль Сакалінае Вока стрымлівае рэшту гуронаў у затоцы, Чынгачгук б’ецца з Магўа і помсьціць за сына. Чынгачгук моліцца Вялікаму Духу, каб той прыняў Ункаса, называючы сябе «апошнім з магіканаў».

У ролях[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Узнагароды[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Фільм заваяваў «Оскар» за найлепшы гук (Крыс Джэнкінз, Дуг Гэмфіл, Марк Сьміт, Сайман Кэй).

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]