Юры Кавалёў

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Юры Кавалёў
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся 27 студзеня 1993(1993-01-27)[1][2] (31 год)
Рост 174 см
Вага 67 кг[3]
Пазыцыя паўабаронца
Клюбная інфармацыя
Клюб Балтыка
Нумар 66
Клюбы
Гады Клюб Гульні (галы)¹
2012—2019 Шахцёр Салігорск 173 (20)
2020—2021 Арсэнал Тула 16 (1)
2021 Арсенал-2 Тула[d] 3 (2)
2021—2023 Арэнбург 58 (6)
2024—4 Балтыка
Зборныя
2012—2014 Беларусь (да 21) 22 (1)
2017—4 Беларусь 22 (1)

¹ Колькасьць гульняў і галоў за прафэсійны клюб лічыцца толькі
для нацыянальнай лігі.
² Колькасьць гульняў і галоў за нацыянальную зборную
ў афіцыйных матчах, адкарэктавана на
12 верасьня 2023.

Юры Кавалёў (нарадзіўся 27 студзеня 1993 году) — беларускі футбаліст, паўабронца расейскага клюбу «Балтыка» і нацыянальнай зборнай Беларусі.

Кар’ера[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Клюбная[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Навучаўся ў адмысловай футбольнай класе Мінскай сувораўскай вучэльні, а па ейным заканчэньні з 2010 году выступаў за дубль салігорскага «Шахцёра». У 2013 годзе стаў гульцом асноўнай каманды, дзе звычайна выходзіў на замену на пазыцыю флянгавага паўабаронцы. У першай палове сэзону 2014 году зрэдку зьяўляўся ў асноўным складзе, але ўлетку пачаў часьцей прыцягвацца да яго. Часам гулец зьяўляўся ў першай адзінаццатцы. У выніку здолеў адзначыцца трыма галявымі перадачамі ў чэмпіянаце.

У сьнежні 2014 году падоўжыў кантракт з гарнякамі[4]. Сэзон 2015 году пачынаў, у асноўным выходзячы на замену, а зь ліпеня здолеў замацавацца ў пачатковым складзе. У кастрычніку атрымаў траўму, але акрыяў толькі ў напрыканцы сэзону. У сьнежні 2015 году на два гады падоўжыў кантракт з салігорскім клюбам[5]. У сэзоне 2016 году трывала гуляў у асноўным складзе на пазыцыі левага паўабаронцы, пераважна выходзячы ў стартавым складзе. У пачатку сэзону 2017 году чаргаваў выхады ў стартавым складзе і на замену, а пазьней замацаваўся на пазыцыі правага паўабаронцы. У кастрычніку 2017 году стала вядома, што Кавалёў застанецца ў камандзе на наступны сэзон[6]. У сэзоне 2018 году выходзіў на поле ў стартавым складзе ва ўсіх афіцыйных матчах сваёй каманды, а ў 2019 годзе толькі канец сэзону прапусьціў праз пашкоджаньні.

У сьнежні 2019 году па заканчэньні кантракту пакінуў «Шахцёр»[7]. У студзені 2020 году склаў кантракт на 2,5 гады з расейскім «Арсэналам»[8]. У замежным клюбе ня даў рады і часьцей заставаўся быў на лаўцы запасных.

У сэзоне 2021—2022 гадоў перастаў зьяўляцца ў асноўнай камандзе «Арсэналу», гуляючы толькі за фарм-клюб у трэцім дывізіёне. У верасьні 2021 году далучыўся да «Арэнбургу»[9]. Паводле вынікаў сэзону 2021—2022 гадоў дапамог клюбу прасунуцца ў Прэм’ер-лігу. У студзені 2024 году пакінуў «Арэнбург»[10] і неўзабаве накіраваўся на прагляд у «Балтыку», зь якой у лютым склаў працоўную ўгоду[11].

Міжнародная[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Выступаў за моладзевую зборную Беларусі. 10 кастрычніка 2017 году дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі ў адборачным матчы чэмпіянату сьвету 2018 году супраць зборнай Францыі (1:2), калі выйшаў у стартавым складзе і быў заменены ў другім тайме. У гэтым матчы адзначыўся галявой перадачай на Антона Сароку.

Дасягненьні[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

«Шахцёр»:

Статыстыка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Клюб Сэзон Чэмпіянат
Дывізіён Матчы Галы
Шахцёр Салігорск 2015 Найвышэйшая ліга 21 2
2016 Найвышэйшая ліга 29 4
2017 Найвышэйшая ліга 27 3
2018 Найвышэйшая ліга 30 5

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]