Статар

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Ротар і статар
Статар электрарухавіка 3-фазнага пераменнага тока

Статар (па-ангельску: stator, ад па-лацінску: sto — «стаю»)— нерухомая частка машыны або мэханізму, якая круціцца вакол нерухомай восі — ротара. Найболей часта выкарыстоўваюцца ў вытворчасьці помпаў, кампрэсарараў, вэнтылятараў, у вытворчасьці электрычных машынаў, рухавікоў, генэратараў і турбінаў.

Будова статара[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Статар складаецца зь сярдэчніка і станіны. Сярдэчнік вырабляюць з ізаляваных лакам лістоў электратэхнічнай сталі (таўшчынёй 0,35—0,5 мм пры прамысловай частаце сеткі), зьбіраных у пакеты і ўмацоўваемых у адліваным або зварным корпусе — станіне. У пазы, выштампаваныя ў сярдэчніку, укладваецца статарная абмотка. У пазьбяганьне значных віхравых токаў (і, адпаведна, страт) правадыр абмоткі статара складаюць з шэрагу раўналежна злучаных ізаляваных жыл, якія ў машынах вялікай магутнасьці сплятаюць.

Глядзіце таксма[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Статарсховішча мультымэдыйных матэрыялаў