Лякаматыў
Лякаматыў (фр. locomotive ад лац. loco moveo — зрушваю зь месца) — зрушаць зь месца) — транспартны сродак, прызначаны для выкарыстаньня на чыгунцы. Лякаматыў выкарыстоўваецца для перасоўваньня несамаходных вагонаў.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Першыя пасьпяховыя мадэлі лякаматываў былі пабудаваныя корнскім вынаходнікам Рычардам Трэвітыкам. У 1804 годзе яго паравы лякаматыў працягнуў склад па трамвайных пуцях мэталюргічнай фабрыкі Пэнідарэн, што каля Мартыр Тыдфіл у Валіі. Пры гэтым, хоць лякаматыў працягнуў па пуцях 10 тон жалеза і 70 пасажыраў у пяці вагонах на 14 км, гэта сталася вялікай нагрузкай для формаў рэек, якія выкарыстоўваліся ў той час. Лякаматыў зрабіў толькі тры паездкі. Трэвітык пасьля гэтай спробы стварыў яшчэ некалькі лякаматываў, адзін зь якіх выкарыстоўваўся на шахтах у Тынсадзе на поўначы Ангельшчыны, дзе быў пабачаны маладым Джорджам Стэфэнсанам.[1]
Першым пасьпяховым лякаматывам на паравай цяге быў лякаматыў для зубчастай чыгункі Мэт’ю Мюрэя «Salamanca», пабудаваны для вузкакалейнай Middleton Railway у 1812 годзе. Пасьля ў 1813 годзе Крыстафэрам Блэкетам і Ўільямам Хэдлі для «Wylam Colliery Railway» быў пабудаваны «Пыхкаючы Білі» (анг. Puffing Billy). Цяпер гэты лякаматыў знаходзіцца ў Музэі навукі ў Лёндане і зьяўляецца найстарэшым цягніком у сьвеце.[2]
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Лякаматыў — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў