Антонію Лобу Антуніш

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Антонію Лобу Антуніш
António Lobo Antunes
Антонію Лобу Антуніш у Люўры, Парыж
Антонію Лобу Антуніш у Люўры, Парыж
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 1 верасьня 1942 (81 год)
Лісабон, Партугалія
Бацькі Жуан Алфрэду Лобу Антуніш[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці пісьменьнік, журналіст
Мова партугальская[1]
Прэміі Эўрапейская літаратурная прэмія (2000),
Ерусалімская прэмія (2005)
Узнагароды
Афіцыйны сайт (парт.)

Анто́нію Ло́бу Анту́ніш (па-партугальску: António Lobo Antunes; нар. 1 верасьня 1942) — партугальскі пісьменьнік і журналіст.

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Навучаўся мэдыцыне, спэцыялізаваўся па псыхіятрыі. Служыў ваенным лекарам у Анголе (1971—1973) у пэрыяд нацыянальна-вызваленчай вайны ў краіне, гэты досьвед лёг пазьней у аснову некалькіх яго раманаў. Па вяртаньні зь Афрыкі працаваў у псыхіятрычнай клініцы. З 1985 году займаецца толькі літаратурай і журналістыкай, аўтар некалькіх кніг для дзяцей.

Творчасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Творы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Memória de Elefante (1979)
  • Os Cus de Judas (1979)
  • Conhecimento do Inferno (1980)
  • Explicação dos Pássaros (1981)
  • Fado Alexandrino (1983)
  • Auto dos Danados (1985)
  • As Naus (1988)
  • Tratado das Paixões da Alma (1990)
  • A Ordem Natural das Coisas (1992)
  • A Morte de Carlos Gardel (1994)
  • Manual dos Inquisidores (1996)
  • O Esplendor de Portugal (1997)
  • Exortação aos Crocodilos (1999)
  • Não Entres Tão Depressa Nessa Noite Escura (2000)
  • Que Farei Quando Tudo Arde? (2001)
  • Boa Tarde às Coisas Aqui em Baixo (2003)
  • Eu Hei-de Amar uma Pedra (2004)
  • Ontem Não te vi em Babilónia (2006)
  • O Meu Nome É Legião (2007)
  • O Arquipélago da Insónia (2008)
  • Que Cavalos São Aqueles Que Fazem Sombra no Mar? (2009)

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Антонію Лобу Антунішсховішча мультымэдыйных матэрыялаў