Анатоль Франс

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Анатоль Франс
Jacques Anatole François Thibault
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 16 красавіка 1844(1844-04-16)[1][2][3][…]
Парыж, Францыя
Памёр 12 кастрычніка 1924(1924-10-12)[1][4][5][…] (80 гадоў)
Францыя
Пахаваны
Сужэнец Valérie Guérin de Sauville[d] і Emma Laprévotte[d]
Дзеці Suzanne Thibault[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці раманіст і літаратурны крытык
Гады творчасьці 1865[7]1924[7]
Жанр раман
Мова француская мова[8]
Дэбют томік вершаў у стылі парнаскай школы «L’Etui de Nacre»
Прэміі Нобэлеўская прэмія ў галіне літаратуры, 1921
Узнагароды
Подпіс Выява аўтографу

Анато́ль Франс (па-француску: Anatole France, сапраўднае імя Jacques Anatole François Thibault) (16 красавіка 1844 — 12 кастрычніка 1924) — францускі раманіст і літаратурны крытык, ляўрэат Нобэлеўскай прэміі ў галіне літаратуры за 1921 год.

Дэбютам Анатоля Франса стаў томік вершаў у стылі парнаскай школы «L’Etui de Nacre» і антычная драма ў вершах, «Les Noces Corinthiennes»; потым літаратар пісаў невялікія апавяданьні, аповесьці, псыхалягічныя і сацыяльныя раманы, крытычныя нарысы, газэтныя 'ронікі (доўгі час Франс быў штатным храністам у францускай газэце «Temps»).

Выбраныя цытаты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • «Іронія — гэта апошняя фаза расчараваньня».
  • «Выпадак — гэта псэўданім Бога, які не жадае пад чымсьці асабіста падпісацца».
Анатоль Франс

Творы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • «Чырвоная лілія», Le lys rouge
  • «Гісторыі сучаснасьці», Histoire contemporaine
  • «На белай скале», Sur la pierre blanche
  • «Жыцьцё Жанны д'Арк», Vie de Jeanne d'Arc
  • «Сад Эпікура», Le Jardin d'Épicure

Беларускія пераклады[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Богі прагнуць. Мн., 1940.
  • Крэнкебіль. (2-выданьне), Мн., 1940.

На беларускую мову асобныя творы пераклалі А. Жукоўскі, М. Блісьцінаў.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]